Legal Iuris

Belasting voor niet-ingezetenen met huurwoningen in Spanje

Belasting voor niet-ingezetenen met huurwoningen in Spanje

Het komt steeds vaker voor dat buitenlanders uit verschillende landen geïnteresseerd zijn in Spanje als een land om te investeren, en hoewel er verschillende middelen zijn, is de meest voorkomende nog steeds de aankoop van onroerend goed.

Hoewel veel eigenaren een woning kopen met de bedoeling er het hele jaar door van te genieten, kiezen anderen ervoor deze te verhuren in de maanden dat zij er geen gebruik van maken om zo een rendement op hun investering te krijgen. Dit is het moment waarop de verhuurbelasting voor niet-ingezetenen in het spel komt.

Wie moet de belasting betalen?

Allereerst moet u weten of u wordt beschouwd als fiscaal resident in Spanje of in een ander land en wat de gevolgen van beide scenario’s zijn. Zonder in detail te treden, bent u een Spaanse fiscaal inwoner als:

  • U meer dan 183 dagen per kalenderjaar op Spaans grondgebied verblijft.
  • De belangrijkste kern of basis van uw activiteiten of economische belangen, direct of indirect, in Spanje ligt.
  • Uw echtgenoot of minderjarige kinderen hebben hun gewone verblijfplaats in Spanje, tenzij er bewijs is van het tegendeel

Als u aan geen van deze voorwaarden voldoet, wordt u voor belastingdoeleinden als niet-ingezetene beschouwd en moet u uw huurinkomsten op een andere manier verantwoorden dan ingezetenen.

Deze belasting is opgenomen in het kader van de inkomstenbelasting voor niet-ingezetenen (IRNR), en de belastingplichtige is verplicht de inkomsten uit verhuur aan te geven op formulier 210 (modelo 210).

Zoals de naam al aangeeft, is dit formulier van toepassing op alle natuurlijke personen en rechtspersonen die hun fiscale woonplaats niet in Spanje hebben, maar wel inkomsten uit het land verwerven, zodat zij bepaalde voordelen genieten uit activa die zich daar bevinden.  Dit is precies waar de territorialiteit van de belasting naar verwijst: de bron van de inkomsten (Spanje) en niet de belastingplichtige.

Daarom zullen de inkomsten uit verhuur (die hun oorsprong vinden op Spaans grondgebied) meetellen voor de belasting van de niet-ingezetene.

Toepasselijk belastingtarief en fiscale gevolgen.

De IRNR-wet kwantificeert de verschuldigde belasting met onderscheid tussen inkomsten verkregen via een vaste inrichting en inkomsten verkregen zonder vaste inrichting. Om als een vaste inrichting te worden beschouwd, moet de niet-ingezetene ten minste één voltijdse werknemer in Spanje hebben met een geldig contract om de commerciële activiteit in verband met het onroerend goed uit te voeren.

Anders (wat meestal het geval is), zal de belasting onderworpen zijn aan vorm 210, afhankelijk van de inkomsten gegenereerd door de verhuur van het onroerend goed, waarvan het totaal de belastbare basis zal zijn waarop u, afhankelijk van uw woonplaats op het moment van de belastingaangifte, een of ander belastingtarief zult moeten toepassen dat de investering financieel gezien meer of minder lonend zal maken.

Het belangrijkste verschil is het verschillende belastingtarief voor EU- en niet-EU-burgers. Ingezetenen van een EU-land, IJsland, Noorwegen of landen van de Europese Economische Ruimte (EER) worden belast tegen een tarief van 19%, terwijl niet-EU-ingezetenen worden belast tegen een tarief van 24%.

Een andere bijzonderheid tussen de EU-burgers heeft te maken met de mogelijkheid om kosten af te trekken. Als de eigenaar van het onroerend goed woont in een EU-lidstaat, IJsland of Noorwegen of een land dat deel uitmaakt van de Europese Economische Ruimte (EER), kan hij/zij de uitgaven die in de desbetreffende IRPF-verordeningen zijn voorzien, aftrekken als reden voor de verhuur.

De situatie is anders voor niet-EU-burgers, die geen kosten zullen kunnen aftrekken en het totale bedrag aan inkomsten zullen moeten aangeven voor hun overeenkomstige belasting.

Indiening van de belasting.

Op dit punt vraagt u zich waarschijnlijk af of het mogelijk is deze belasting in uw land op de een of andere manier aan te geven, aangezien zij immers als een voordeel van uw persoon kan worden beschouwd.

Momenteel is dat niet mogelijk, en dat heeft een verklaring. Als gevolg van de overeenkomsten inzake dubbele belastingheffing tussen de verschillende landen en Spanje, heeft de Spaanse staat de bevoegdheid om belasting te heffen op de winsten die worden verkregen door de in het land gelegen eigendommen, overeenkomstig de op dat moment geldende Spaanse wetgeving.

 

De deadline voor het aangeven van de inkomsten verkregen uit verhuur door niet-residente eigenaren is driemaandelijks, zijnde de eerste 20 dagen van de maanden januari, april, juli en oktober respectievelijk. Zorg ervoor dat u deze data in gedachten houdt of laat een adviseur dit verwerken, want het niet of niet tijdig indienen van deze belasting brengt financiële sancties met zich mee die kunnen oplopen tot 150% van het verschuldigde bedrag.

Neem contact op met ons team als u twijfelt over de betaling en invulling van uw belasting en voor andere fiscale doeleinden.

Contact Us
Fill the form with your enquiry and our team will make contact with you as soon as we can.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *